مشرق- چند سالي است که جشنواره بسيار مهم و خوبي تحت عنوان سينما حقيقت توسط مرکز گسترش سينماي مستند و تجربي برگزار مي شود. مهم از اين جهت که سعي دارد تا به حقيقت بپردازد. حقيقتي که در اين دوران بيش از همه چيز توسط خود سينما مورد هجمه قرار گرفته و خوب از آن جهت که فضايي فراهم آمده تا حقيقت محوران و حقيقت مندان بتوانند رسالت گرفته شده از سينما را به آن بازگردانند.
جمله معروفي در ديالوگ يکي از فيلم هاي سينمايي آمده بود تحت عنوان آنکه: « هنرمند دروغ مي گويد تا حقيقت را گفته باشد» آيا مي توان از دروغ براي گفتن حقيقت استفاده کرد؟ حقيقتي که گاهي مخاطب نمي تواند مستقيم دريابد مي بايست از منظر مجاز و امر غير واقعي و غير حقيقي براي گفتن آن استفاده کرد. اما بسياري مواقع نيز هست که از حقايق براي امري دروغين استفاده مي شود و آنرا وسيله اي براي فريب به کار بسته مي شود، هنگامي که حق را به دروغ و باطل مي آميزند و لباس باطل و دروغ را بر قامت حقيقت مي پوشانند تا آنرا از پاي بياندازند. يا آنگاه که باطل و دروغ براي برپاي ماندن لباس حق را مي پوشد و خود را بر حق و حقيقت جلوه مي دهد.
اين امر در طول تاريخ بارها و بارها روي داده و امروز نيز در حال انجام است. واقع آنست که سينماي امروز دچار چنين آفتي است. هم سينماي داستاني و هم به نوعي سينماي مستند. امروزه کم نيستند هنرمنداني که با نفاق هنري خود، سعي مينمايند تا از اين ابزار بسيار کاربردي در جهت انحراف اذهان و قلب هاي انسان ها استفاده نمايند و نام آن را هم هنر آزادي و آزادي هنري در راه حقيقت مي گذارند. اين چنين هنرمنداني، انسان ها را از راه حق و حقيقت باز مي گردانند و در مسير باطل و دروغ هدايت مي کنند و پيشوايان باطل اند.
سينما اگر بخواهد در مسير معرفي حقيقت گام بردارد چاره اي ندارد که امر باطل و دروغ را از سر راه خود بردارد و با استفاده از مثال هاي تصويري و هنري به معرفي حقيقت براي مخاطب خود بپردازد. اين روش البته در سينماي مستند کمي مشکل تر است چرا که سينماگر مستند ساز حقيقت مدار تنها دستمايه اش براي معرفي حقيقت، واقعيت گذشته جاري بود و دست او براي روايت حقيقت از دامن داستان پردازي کوتاه است.
از طرفي حق و حقيقت براي خود شاخص هايي دارد: صدق و عدل، صدق از درستي يک موضوع به طور مستقل حکايت مي کند مثل آنکه ظلم کردن بد است، اما اينکه کدام عمل ما ظلم محسوب مي شود به شرط کافي آن يعني عدل باز مي گردد، اين عمل در کجا ظلم است و در کجا نيکي.
امروز هنرمند حقيقت مند و حق مدار ما براي ايجاد حق باوري راهي سخت اما پر افتخار را در پيش روي خود دارد. راهي که در مسير آن نيازمند تزکيه دروني، کتاب الهي و حکمت آن است. اگر هنرمند ما بتواند با تزکيه دروني خويش (اصل کاتارسيس) در هنر،به کتاب خلقت دروني و بيروني و حکمت آن دست يابند، آنگاه مي تواند اثر هنري وي حق را در درون افراد جامعه پاکسازي کرده و به رشد و ارشاد جامعه خويش کمک نمايد و مردمان خويش را رشد نمايد. سينماي آيه محور و آيت مند که رهنمون مخاطبان خود به سوي نيکي ها و سعادتمندي و برحذر داشتن از از مسير تباهي هاست.
اين مسيري است که در پيش پاي هنرمندان ماست.
